ఓటు - వేటు

                                                                                                           
                                                                                                                                     రచన : శర్మ జీ ఎస్

దవాఖానాలో ఉన్నా ,

ఆఖరికి ,
పాయిఖానాలో వున్నా , 

చిట్లించుకొంటున్నా ,

ఛీదరించుకొంటున్నా , 

నాకూ , నా వాళ్ళకి ,
యిచ్చినంత ప్రాముఖ్యత ,

వాళ్ళ భార్యకే కాదు ,
వాళ్ళను కన్నవాళ్ళకు గాని ,
వాళ్ళు కన్నవాళ్ళకు గాని ,
ఇవ్వనే యివ్వరు ,

వాళ్ళ 5 ఏళ్ళ రాజకీయ భవితవ్యాన్ని ,
తేల్చే వాడిని , నేనేనని  ,
( ఓటరుని  కదా ! )

కటిక నేలపైనైన ,

ఏ నాయకులైనా  , 
నాకొఱకు పడిగాపులు కాస్తారు ,

అలా నా ఓటు అందుకున్నాక ,

అదేనండి , 
రేపు గెలిచాక ,

ఆ పదవులను అంటిపెట్టుకొని , 

ఆ సీటు కొఱకు తాము వెచ్చించిన దానికి ,

పదింతలని రాబట్టుకోవటంలో వాళ్ళు చూపే శ్రధ్ధలో , 

నన్నే మఱచిపోతారు ,

మఱచిపోవటం మానవ నైజమేనని ,

అనుకొని సర్ది చెప్పుకోవచ్చు ,

కానీ , 

నేనెవ్వరో గుర్తు చేసినా , 

గుర్తుకు వచ్చినా , రానట్లు , 

అసలు తెలియనట్లు ప్రవర్తించే ఆ తీరుకే , 

ఓటు వేయాలన్న మనసు ,
కలగటం లేదు ,

 ఆలోచనే రావటం లేదు ,

చదువుకున్న నాకైనా , 

చదువు తెలియని మా అమ్మా , అయ్యలకైనా ,

డొనేషన్లు కట్టి చదువు కొనే నా వారసులకైనా .

  ******