సీ సా

                                                                                                                          కవితా రచన : శర్మ జీ ఎస్                        

                                 ( మాలిక యాగ్రిగేటర్ లో ప్రచురించిన పెండెం గారి చిత్రానికి నా చిరు కవిత )

ప్రేమించటం , 

పెళ్ళి చేసుకోవటం ,

ఆనందించటం ,

వారసులను కనటం ,

అన్నీ హడావుడి  (ప్ర) క్రియలే ,

వారసులని కనగానే సరిపోదు ,

వాళ్ళని భావిపౌరులుగా తీర్చి దిద్దవలసిన ,

బాధ్యత మనదే అన్నది మరువరాదు ,

వాళ్ళకు మంచి విద్యను అందించాలంటే ,

ఆ విద్యల వెయిట్  , పిల్లలకంటే అధికమై ,

ఆ విద్యాలయం అందనంత ఎత్తులో వున్నది ,

సహజంగా పిల్లల వెయిట్ని కిలోలలో చూస్తాము ,

విద్యల వెయిట్  డబ్బుతో చూస్తున్న రోజులివి  ,

అందుకే పిల్లల  వెన్ను మీద వెయిట్ తగ్గించి ,

ఆ వెన్నుకు అండగున్న తల్లి తండ్రులపై వేశారు  ,

పిల్లలకు సీ సా ఏర్పరచి ఆడుకొమ్మన్నారు ,

ఆ విద్యాలయానికి మెట్లు లేనే లేవట ,

ఏర్పరచిన సీ సా నే విద్యార్జనకు అసలు మెట్టన్నారు ,

విద్యాలయం వైపు చిరంజీవిని కూర్చోపెడ్తారుట ,

ఆ తల్లితండ్రులు తాము ఆర్జించినదంతా ఆవల వైపు  , 

గోనె సంచుల్లో రాశులుగా పోసి వుంచాలట ,

ఆ ధన రాశుల వెయిట్ తో ఆ విద్యార్ధి ,

మెట్లు లేని ఆ విద్యాలయంలోకి అడుగెడతాడుట ,

అప్పుడే ఆ అధ్యాపకుడు అనుమతిస్తాడట ,

విద్యనార్జించటానికి అర్హుడౌతాడట ,

ఈ సీ సా విద్యలకొక రకమైన వీసానే .

కనుక  చిరంజీవులని కనక ముందే ,
అధిక మొత్తంలో  సమకూర్చుకొనటమే ఎంతైనా సబబు .

*******